کشف سیارهای فراخورشیدی با ابرهای فلزی و بارش تیتانیوم
تاریخ انتشار: ۲۰ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۰۰۱۸۷
ایتنا - محققان علوم فضایی یک سیاره فراخورشیدی (خارج از منظومه شمسی) بسیار داغ با ابرهای فلزی را کشف کردهاند که تیتانیوم از آنها میبارد.
دانشمندان روز دوشنبه از کشف یک جهان داغ و سوزان با دمایی در حد ۲ هزار درجه سانتیگراد خبر دادند؛ جایی که سیلیکاتها و فلزات شیشهمانند میجوشند و از بخارات آنها ابرهای فلزی تشکیل میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این سیاره به اندازه «نپتون» است و به ستاره مرکزی منظومه خود بسیار نزدیک است بطوری که هر ۱۹ ساعت یک بار به دور ستاره میچرخد و به بیان دیگر هر سال آن تنها ۱۹ ساعت است. سمتی از سیاره که رو به روی ستاره آن قرار دارد، دمایی در حد ۲ هزار درجه سانتیگراد دارد. این سیاره که حدود ۲۶۰ سال نوری با زمین فاصله دارد در ابتدا در سال ۲۰۲۰ توسط سازمان «ناسا» کشف شده بود اما یافتههای جدید درباره آن با مطالعات بعدی با استفاده از تلسکوپ فضایی «چیوپس» رصدگر سیارات فراخورشیدی سازمان فضایی اروپا مشخص شده است.
محققان میگویند که این سیاره به علت بازتابدهندگی بالای آن از ابتدا هم یک معما بوده است. بسیاری از سیارات و قمرها بازتابدهندگی پایینی دارند زیرا نور را جذب میکنند. استثناها در این زمینه شامل جهانهای یخی مانند قمر «اروپا»ی سیاره «مشتری» یا جهانهای ابری مانند «زهره» (ونوس) هستند.
هر چند سیاره LTT۹۷۷۹b نور را «مانند آینه» بازتاب میدهد، محققان میگویند که به نظر میرسید این سیاره داغتر از آن است که بتواند ابر داشته باشد حتی اگر ابرها از فلز و شیشه باشند. اما مشخص شد که اتمسفر این سیاره چنان مملو و اشباعشده از فلزات و بخارهای سیلیکات است که قطراتی شکل میگیرد و قطرات باران تشکیل شده از تیتانیوم میبارند.
یک معمای دیگر این بود که سیاراتی با اندازه LTT۹۷۷۹b که اتمسفر دارند، نباید در چنین فاصله نزدیکی به خورشید خود وجود داشته باشند چرا که لایه خارجی (آن سیاره) به سادگی میسوزد و از بین میرود. «ویوین پارمنتیر» از محققان دست اندر کار این تحقیق میگوید: این سیارهای است که نباید وجود داشته باشد. ما انتظار داریم که اتمسفر چنین سیاراتی توسط خورشید آنها منفجر شود و از میان برود و تنها سنگ و صخره بر جا بماند.
پاسخ این معما تا حدی در بازتابدهندگی بالای این سیاره نهفته است و منجر به وجود سیارهای شده است که دانشمندان آن را «صحرای نپتون داغ» نامیدهاند. «سرجیو هویر» از دیگر محققان میگوید: ابرهای موجود نور خورشیدی را بازتاب میدهند و مانع از داغشدن بیش از حد و تبخیر سیاره میشوند.
از سوی دیگر فلزی بودن بالای جنس این سیاره و اتمسفر آن موجب سنگینی آن شده که منفجر شدن و از بین رفتن آن دشوارتر میشود. این محققان امیدوارند با دادههای جدید از تلسکوپهای هابل و جیمز وب به تصویر کاملتری از این دنیای عجیب برسند.
منبع: ایرنا
منبع: ايتنا
کلیدواژه: سیاره فراخورشیدی فضا سیاره ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۰۰۱۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تازهترین شواهد از وجود سیاره X در لبه تاریک منظومه شمسی
گروهی از دانشمندان سیارهشناس از کالتک (مؤسسه فناوری کالیفرنیا)، دانشگاه کوت د-ازور و مؤسسه تحقیقات ساوتوست شواهد جدیدی را مبنی بر وجود سیاره نهم گزارش کردهاند. آنها مقاله خود را روی سرور preprint arXiv منتشر کردهاند و این مقاله برای انتشار در «آستروفیزیکال ژورنال لترز» پذیرفته شده است.
به گزارش خبرآنلاین، سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) بود که دو اخترشناس کلتک، چندین جرم کمربند کایپر (کوییپر) را در خارج از مدار نپتون، در نزدیکی لبه منظومه شمسی پیدا کردند که به نظر میرسید در جهتگیری تقریبا نزدیکی نسبت به خورشید واقع شدهاند. دانشمندان دلیل این انباشتگی را کشش گرانشی سیارهای ناشناخته پیشنهاد دادند؛ سیارهای که بعداً سیاره نهم نام گرفت. این سیاره پیشنهادی حدود ۶ برابر زمین سنگینی دارد و فاصلهاش از خورشید میتواند بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ برابر دورتر از فاصله زمین تا خورشید باشد.
البته داستان سیاره نهم هم داستان جالبی است. از زمان کشف سیاره کوتوله پلوتو در اوایل قرن بیستم تا سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۵) که پلوتو هنوز جزء سیارات منظومه شمسی دستهبندی میشد، اخترشناسان به دنبال سیاره دهم بودند و آن را سیاره X مینامیدند.
طی سه دهه اخیر و با یافتن تعداد بیشتری از اجرام کمربند کایپر و فرانپتونیها (TNOها)، شواهد آماری ضدونقیضی از وجود سیاره نهم ارائه شده است. برخی تحلیلها، توزیع اجرام یافتشده را به نفع وجود سیاره نهم تفسیر میکنند و برخی دیگر، کفه ترازو را به نفع نبود این سیاره تغییر میدهند. مقاله جدید به نفع وجود سیاره نهم است.
پژوهشگران در تحقیق خود به ردیابی حرکتهای اجرام بلنددورهای پرداختند که از مدار نپتون میگذرند و در طول سفر خود، حرکتهای نامنظمی نشان میدهند. آنها از این مشاهدات برای ایجاد چند شبیهسازی کامپیوتری استفاده کردند که هرکدام، سناریوهای متفاوتی را به تصویر میکشند.
دانشمندان علاوه بر تصحیح اثر کشش گرانشی سیارات بزرگ منظومه شمسی بخصوص نپتون، دادههای جزرومد کهکشانی را نیز به شبیهسازی اضافه کردند. جزرومد کهکشانی عبارت است از ترکیب نیروهای گرانشی اجرام راهشیری که در ورای مرزهای منظومه شمسی واقع شدهاند.
شبیهسازیها نشان داد که قابلقبولترین توضیح برای رفتار اجرام فرانپتونی، تداخل جاذبه گرانشی از سیاره بزرگ دوردست است. متأسفانه شبیهسازیها از آن نوع نبود که به تیم تحقیقاتی اجازه دهد مکان سیاره را نیز تعیین کند.
شرح عکس: مقایسه توزیعهای مداری از شبیهسازیهای حرکت nجسم شامل سیاره نهم ( P۹، چپ) و بدون آن (راست). هر دو پنل، فاصله حضیض (کمترین فاصله تا خورشید) را در برابر نیممحور اصلی ردپای مداری فرانپتونیهای شبیهسازیشده با زاویه تمایل مداری کمتر از ۴۰ درجه (i